Τώρα στην περίπτωση της ημιδομημένης συνέντευξης ή παρατήρησης, σκοπός του ερευνητή είναι και πάλι ο ίδιος, δηλαδή να αποφύγει να επιβάλει ή να υποβάλει στον ερωτώμενο τις απαντήσεις και γι’ αυτό η ημιδομημένη ερευνητική συνέντευξη ή παρατήρηση επίσης δεν έχει αυστηρή δόμηση. Η διαφορά έγκειται στο ότι στην περίπτωση της ημιδομημένης συνέντευξης ο ερευνητής δημιουργεί έναν κατάλογο από 7 - 8 σημεία, τα οποία θέλει οπωσδήποτε να καλύψει. Ο ερευνητής καταγράφει αυτά τα κύρια σημεία έτσι ώστε να αποφύγει να παρασυρθεί από τη συνέντευξη που έχει μορφή αφήγησης και να βγει εκτός θέματος. Πρέπει, όμως, να αναφέρουμε ότι είναι δυνατόν να μην ερωτηθούν όλα τα σημεία της ημιδομημένης συνέντευξης με την ίδια ακριβώς σειρά ή να μην είναι απαραίτητο να εμβαθύνει στα ίδια σημεία με όλους τους συμμετέχοντες. Τα βασικά αυτά σημεία παίζουν το ρόλο ενός χάρτη που υπενθυμίζει στον ερευνητή κάθε φόρα το θέμα του αλλά και το που θέλει να φτάσει. Η επιλογή της διαδρομής όμως μπορεί να μην είναι κάθε φορά η ίδια δίνοντας στον ερευνητή την δυνατότητα να επιλέγει διαφορετικά μονοπάτια ή δρόμους ανάλογα με την περίπτωση.
Μπορούμε να προκαθορίσουμε τις ερωτήσεις μας στην ποιοτική συνέντευξη και πως θα πρέπει να αισθάνονται οι συμμετέχοντες ώστε να απαντήσουν ειλικρινώς;