Όπως και στην εισαγωγή, έτσι και στα συμπεράσματα καλύτερα είναι να περιοριστούμε σε μια απλή δομή. Ξεκινήστε με μια πρόταση που να αναφέρεται στο κύριο θέμα που συζητήθηκε στην ερευνητική εργασία. Με τη χρησιμοποίηση λέξεων όπως: «Εν ολίγοις», «Ολοκληρώνοντας», «Εν κατακλείδι», «Τέλος», επισημάνετε ότι πρόκειται για τα τελικά σας λόγια επί του θέματος. Στη συνέχεια, μπορείτε να δώσετε μια σύντομη περίληψη των επιχειρημάτων σας και να εντοπίσετε τις κύριες αιτίες και τους κύριους παράγοντες που σχετίζονται με την ερώτηση που έχετε κληθεί να αντιμετωπίσετε. Αν υπάρχουν δύο ή περισσότερες απαντήσεις στο ερώτημα, θα πρέπει να δώσετε τις ανάλογες απαντήσεις σε κάθε μέρος χωριστά. Μια καλή ιδέα είναι να προσθέσετε μία ή δύο προτάσεις για να ενισχύσετε την αρχική σας θέση που χρησιμοποιήθηκε στην εισαγωγή σας. Αυτό δείχνει στον αναγνώστη ότι έχετε κάνει αυτό που είπατε ότι θα κάνετε και δίνει μια αίσθηση ενότητας και συνοχής στην εργασία. Πρόσθετα στοιχεία που μπορούν να προστεθούν, μπορούν να περιλαμβάνουν συστάσεις για μελλοντικές ενέργειες και εικασίες σχετικά με τις μελλοντικές τάσεις πάνω στο υπό μελέτη θέμα.
Γενικά, η χρήση μικρών νευραλγικών αποσπασμάτων και σχετικών κειμένων, μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιηθεί σαν αλατοπίπερο θα λέγαμε στα συμπέρασμά μας. Αυτό καλό όμως θα ήταν να το αποφεύγαμε μιας και τα συμπέρασμα θα πρέπει να είναι γραμμένα με δικά μας λόγια. Προσπαθήστε να αποφύγετε τις άμεσες αναφορές σε άλλες πηγές.
Τέλος θα πρέπει να πούμε ότι στις σεμιναριακές εργασίες παρατηρείτε το φαινόμενο στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας, το οποίο αντιστοιχεί στα γενικά συμπεράσματα, να προσκολλάτε και το κεφάλαιο της συζήτησης μιας και δεν απαιτείτε η ύπαρξη αυτοτελούς κεφαλαίου για αυτό.