Ένα ερωτηματολόγιο μπορεί να περιλαμβάνει πολλά είδη και πολλούς τύπους ερωτήσεων.
Είδη ερωτήσεων
α) Ερωτήσεις γεγονότων : Αναφέρονται στις γνώσεις και στα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα υποκείμενα της έρευνας. Ο ερωτώμενος καλείται να απαντήσει για συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία γνωρίζει καλά ή μπορεί να εκτιμήσει με αρκετή ακρίβεια και ευκολία. Είναι συγκεκριμένες, εύκολες και απαραίτητες για την ταξινόμηση των απαντήσεων.
β) Ερωτήσεις γνωμών ή προθέσεων : Πρόκειται για ερωτήσεις με τις οποίες ο ερωτώμενος καλείται να απαντήσει πώς σκέπτεται ή αισθάνεται και όχι τι γνωρίζει ή πράττει.
γ) Ερωτήσεις επεξηγηματικές ή ερμηνευτικές : Αποσκοπούν στο να ωθήσουν τον ερωτώμενο να δώσει εξηγήσεις για τις γνώμες του και γενικά για τη συμπεριφορά του.
δ) Ερωτήσεις ακυρωτικές ή ερωτήσεις “παγίδες” : Πρόκειται για ερωτήσεις που οι απαντήσεις σ’ αυτές φαίνεται να είναι χωρίς ενδιαφέρον ή να μην έχουν άμεση σχέση με το διερευνώμενο θέμα, στη πραγματικότητα όμως έχουν μεγάλη σημασία γιατί αποκαλύπτουν σημαντικά πληροφοριακά στοιχεία. Αν ο ερευνητής - συντάκτης του ερωτηματολογίου επιθυμεί να ελέγξει το βαθμό ελικρίνειας του υποκειμένου στις απαντήσεις που δίνει, βάζει μια - δυο ερωτήσεις “παγίδες” οι οποίες του επιτρέπουν να διαπιστώσει τη τάση του υποκειμένου να ψεύδεται.
ε) Ερωτήσεις εισαγωγικές ή προπόνησης : Αποβλέπουν στο να εξοικειώσουν το υποκείμενο με το τρόπο που θα ενεργεί για τη συμπλήρωση - απάντηση των ερωτημάτων, να μειώσουν ντο βαθμό έντασης του και να αυξήσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
στ) Ερωτήσεις διηθητικές : Οι ερωτήσεις που αφορούν το ίδιο θέμα ή την ίδια όψη του προβλήματος που μελετάται με το ερωτηματολόγιο παρουσιάζονται ομαδοποιημένες.
Οι τύποι των ερωτήσεων
Ανάλογα με το βαθμό ελευθερίας στην απάντηση, οι ερωτήσεις που συγκροτούν ένα ερωτηματολόγιο διακρίνονται σε δύο κυρίως τύπους :
α) τις ανοιχτές ερωτήσεις ή ανοιχτού τύπου
β) τις κλειστές ερωτήσεις ή κλειστού τύπου.
Οι ανοιχτές ερωτήσεις αφήνουν στον ερωτώμενο πλήρη ελευθερία να εκφράσει τις προτιμήσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, οργανώνοντας την απάντηση του όπως εκείνος την εννοεί. Με ανοιχτές ερωτήσεις είναι δυνατή η προσέγγιση ακόμα και των πιο λεπτών θεμάτων.
Μειονεκτήματα
Αφήνουν μεγάλα περιθώρια υποκειμενισμού, τόσο κατά τη σύνταξη τους όσο και στις φάσεις της επεξεργασίας τους και της ερμηνείας των αποτελεσμάτων της έρευνας. Η βιαστική και απρόσεκτη σύνταξη τους παραπλανά το υποκείμενο, το δυσκολεύει στην απάντηση του γιατί δεν τις κατανοεί πολύ καλά ή το κάνουν να απαντά γενικά και αόριστα.
Οι κλειστές ερωτήσεις δεν ζητούν παρά ένα “σημάδι”, σταυρό ή γράμμα ή κάτι άλλο σ’ ένα ορισμένο χώρο ή μια - δυο λέξεις το πολύ σ’ ένα διάστημα. Η ελευθερία του υποκειμένου περιορίζεται στο ελάχιστο.